Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud. Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gustav Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością, jego sercem była Czerwona Księga, wielki tom, który stworzył w latach 1914 1930. Rozwinął w tym dziele swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji które przekształciły psychoterapię z praktyki zajmującej się leczeniem chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Faktycznie lektura Czerwonej Księgi jest jak zwiedzanie nieznanego miejsca kultu. Aby zrozumieć tekst Junga poznać i posłuchać tworów jego nieświadomości trzeba samotności, ciszy, skupionego wysiłku. Jung odkrywa na nowo swoją duszę, wyobcowaną, podczas gdy służył duchowi czasu. Podejmuje szereg przygód i poznaje między innymi Eliasza, Salome, węża i Diabła. Praktykując aktywną wyobraźnię, Jung wywołuje postacie, z którymi się kontaktował i rozmawiał. Uważał, że sny stanowią gorszy wyraz treści nieświadomości, ponieważ we śnie istnieje mniejsze napięcie. Czerwona Księga wiernie rejestruje wizje, które Jung prywatnie zapisywał w swoich Czarnych Książkach, dodając komentarze i malując to, co widział w swych snach na jawie, aby zachęcić czytelników do zrozumienia psychologicznej natury symbolizmu i wezwać ich do nowego sposobu wejrzenia we własne dusze. Czym jest to, co czynię? pyta Jung samego siebie na początku swego najtrudniejszego eksperymentu. Odpowiada mu głos. To jest sztuka. Podczas Pierwszej Wojny Światowej Carl Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością. Jego sercem była Czerwona Księga, wielki, iluminowany tom, który stworzył w latach 1914 1930, w którym zawarł rdzeń swych późniejszych teorii. Książka stanowi niezwykłe połączenie kaligrafii i sztuki, iluminowany manuskrypt, który wytrzymuje porównanie z Księgą z Kells i z dziełami Williama Blake'a. Ale chociaż Jung uważał Czerwoną Księgę za swoje najważniejsze dzieło, widziała ją zaledwie garstka ludzi. W końcu, prawie 80 lat po jej powstaniu, stała się dostępna w postaci faksymile, opracowanego przez badacza myśli Junga - Sonu Shamdasani. Wersja, którą publikujemy opracowana i opatrzona przypisami przez Shamdasaniego to tzw. Reader's Edition poza kilkoma czarno-białymi mandalami nie zawiera ilustracji