Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem „śmieci”. Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują zarówno wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło „śmieć” rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. „Śmieć” jako to, co „niepotrzebne”, wydaje się bardzo zręczną przenośnią. Jej użycie pozwala oświetlić różne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą mieć ze sobą wiele wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe – to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem. 'Obszerny tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili związać kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach – od food studies przez analizy lingwistyczno-etnologiczne po różne wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie „śmieć”, ale horyzontem ostatecznym – my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śmieć nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej' (prof. Wojciech Józef Burszta). schovat popis