Praca ta wpisuje się w nurt badań nad rycerstwem i szlachtą średniowiecznej Polski. Wśród wielu opracowań, których przedmiotem są dzieje Królestwa Polskiego w pierwszej połowie XV w., brakowało dotychczas monografii poświęconej Wojciechowi Malskiemu, który w 1440 r. — będąc wojewodą łęczyckim — został mianowany na urząd królewskiego namiestnika na Wielkopolskę decyzją udającego się na Węgry Władysława III Jagiellończyka. Malski sprawował ten urząd pod nieobecność monarchy w państwie, a nawet po jego śmierci pod Warną (lata 1440–1447). Dojście do takiej pozycji w Koronie nie było zadaniem prostym, zwłaszcza że pochodził on z bardzo drobnej szlachty łęczycko–sieradzkiej. Niniejsza praca nie tylko przedstawia karierę i działalność Wojciecha Malskiego, ale jest także próbą określenia kompetencji namiestnika królewskiego. Jest to o tyle ważne, że urząd wicekróla (locum tenens domini regis, vicesgerens domini regis) nie miał w całej historii Polski średniowiecznej żadnych uregulowań prawnych. Siedem lat sprawowania tej funkcji przez Wojciecha Malskiego oraz pozostawiona przez niego księga sądowa pozwalają na szczegółowe prześledzenie podejmowanych przez niego decyzji i określenie zakresu sprawowanej władzy. schovat popis