Aktywność człowieka w sferze domowej jest wielowymiarowa. Podstawowe czynności są konkretne i materialne: przygotowanie posiłków, opieka nad dziećmi i osobami starszymi, utrzymanie porządku, przygotowanie odzieży, prace w ogrodzie, prace remontowe. W badaniu Budżet czasu ludności prowadzonym cyklicznie przez GUS uwzględniono dziewięć podstawowych czynności i ponad 40 składowych pracy domowej. Becker (1992) określa je cieniami zawodów wykonywanych na rynku. Niektóre z nich są subtelne i trudne do oszacowania pod względem ilości czasu na nie przeznaczanego, np. wsparcie psychologiczne czy zarządzanie gospodarstwem domowym. Płeć jest jednym z najsilniejszych czynników wpływających na ilość i jakość pracy domowej (Zachorowska-Mazurkiewicz, 2016; Folbre, 2006). Kobiety przeznaczają na pracę w gospodarstwie domowym zdecydowanie więcej czasu niż mężczyźni. Najczęściej zajmują się przygotowaniem posiłków, sprzątaniem i opieką nad dziećmi, natomiast panowie oprócz przygotowywania posiłków wykonują remonty, naprawy oraz robią zakupy (Hozer-Koćmiel, Lis, 2016). W wymiarze ekonomicznym większe zaangażowanie w sferę domową wpływa negatywnie na zarobki, mobilność, możliwość awansu zawodowego oraz na świadczenia emerytalne kobiet w porównaniu z mężczyznami. W wymiarze szerszym niż ekonomiczny zaangażowanie w sferę domową może być źródłem spełnienia oraz przestrzenią do realizacji własnych celów życiowych. Celem głównym pracy jest identyfikacja czynników o charakterze demograficznym, społecznym i ekonomicznym, wpływających na wielkość nieodpłatnej pracy domowej. Sformułowano siedem celów szczegółowych, które podzielono na metodyczne i badawcze.