Autorka wnikliwie przygląda się motywom metafizycznym w liryce Mariny Cwietajewej, dostrzegając określoną systematykę w ich występowaniu i tendencję do ich nieustannej metamorfozy. Mistrzostwo słowa poetki potwierdza po raz kolejny, że dokonała ona przełomowej zmiany w rozumieniu istoty poezji XX wieku, a głębia jej refleksji nad istnieniem świata i człowieka w tym świecie zbliżała ją do filozofii. Motywy, którymi posługiwała się Cwietajewa, były bowiem dotychczas zarezerwowane dla dyskursu filozoficznego, ponieważ odnosiły się do takich pojęć jak przestrzeń i czas, dusza i ciało, życie i śmierć, światło i ciemność, milczenie i dźwięk, Bóg. Mimo iż poetka niejednokrotnie powracała w swoich wierszach do tych motywów, to za każdym razem zaskakują one głębią znaczeń i siłą wyrazu. Dla badacza i czytelnika twórczość Mariny Cwietajewej to niekończące się odkrywanie ukrytych sensów i rozkodowywanie emocji zamkniętych w wyrafinowanych formach słownych.

Constant Metaphysical Motifs in Marina Tsvetaeva’s Works

The analysis of metaphysical motifs in Marina Tsvetaeva’s lyric poetry, their occurrence and tendency to continuous metamorphosis. Tsvetaeva made a profound change in understanding the essence of the 20th century poetry and her reflections on the world and man’s place in it brought her closer to philosophy. The motifs she used had been present in philosophical discourse as they referred to such notions as space and time, body and soul, life and death, light and darkness, silence and sound, god. To a scholar and a reader Tsvetaeva’s poetry means constant discovering and decoding senses and emotions hidden in sophisticated words.