Przejmująca pozycja Marka Śliwińskiego opisuje przerażającą historię Kambodży podczas rządów Czerwonych Khmerów. Prezentuje genezę i ideologię rewolucji, narastający terror i przemoc na niespotykaną skalę, poparte szaloną wolą niszczenia.

Książka ta była drugą z kolei pozycją, w której autor analizował zjawisko wojny i rewolucji Czerwonych Khmerów w Kambodży. O ile przedmiotem pierwszej książki, wydanej w Paryżu, było stworzenie możliwie solidnej bazy statystycznej i faktograficznej, o tyle ambicją niniejszej było osiągnięcie celu bardziej dydaktycznego, jakim jest demonstracja i analiza dynamiki rozwoju rewolucji totalitarnej. Totalitaryzm Czerwonych Khmerów był krótkotrwały, lecz pod względem intensywności i stopnia używania przemocy nieporównywalny w dziejach epoki współczesnej. Ten krótki okres, połączony z tak silną koncentracją wydarzeń, jak i ich relatywna bliskość historyczna, otworzyły niesłychanie bogate pole badawcze, bodajże jedyne w swoim rodzaju. Żadna rewolucja nie przebiegała z taką gwałtownością, z tak szaloną wolą zniszczenia. Żadna rewolucja nie użyła środków tak radykalnych w celu zrównania społeczeństwa. Zniosła pieniądz, wszelką własność prywatną, handel, pocztę i komunikację, wszelkie swobody osobiste i obywatelskie, system oświatowy zastąpiła seansami indoktrynacji obowiązującymi wszystkich.\nPoprzez rozbudowanie do niewyobrażalnych granic aparatu szpiegostwa i donosicielstwa, zniszczyła stosunki międzyludzkie, rozbiła wszelkie instytucje społeczne z rodziną włącznie. Faktem jest, iż zjawiska podobne występowały w innych rewolucjach, lecz nigdy, w tak pełnej gamie, w tak skrajnej formie i tak pozbawione maski. Dynamika tej rewolucji objawia się przez to w sposób bardziej przejrzysty, zaś procesy społeczne jakie zaistniały, są możliwe do symbolicznego zrekonstruowania. Rzeczywistość dogoniła abstrakcję. To co wydawało się jedynie możliwe jako fikcja literacka zostało osiągnięte. Rewolucja Czerwonych Khmerów stanowi chyba rzadki w empirycznych naukach społecznych przypadek stwierdzenia obecności „typu idealnego” w Weberowskim tego pojęcia znaczeniu. Określić go można jako typ „rewolucji totalnej”.\nOd Wydawcy

Marek Śliwiński (ur. 23.06.1933 roku w Warszawie, zm. 1.03.2020 roku w Montpellier) – studiował na Politechnice Warszawskiej, Uniwersytecie Warszawskim (Wydział Filozofii i Socjologii), w Ecole Pratique des Hautes Etudes (Paryż) i na Uniwersytecie w Ann Arbor (Michigan, USA). Doktorat z psychologii otrzymał na Uniwersytecie w Grenoble; habilitację z socjologii politycznej w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Pracował w 1970-1998 jako wykładowca w Departamencie Nauk Politycznych na Uniwersytecie w Genewie, w latach 1991-1998 był pracownikiem Instytutu Studiów Politycznych PAN. Od jesieni 1998 roku wykładowca Studium Europy Wschodniej UW.\nAutor licznych prac naukowych m.in.: \"Comunication et Integration dans la Cite Nouvelle\" (Lausanne, LEP 1986); \"Afganistan 1978-1987. War, Demography and Society\" (Central Asian Survey, Oxford 1989); \"On the routes of „Hijrat” (Central Asian Survey, Oxford, 1989); \"Afganistan. The decimation of the people\" (Orbis. A Journal of World Affairs, 1989); \"Le genocide khmer rouge: une analyse demographique\" (Paris, Harmattan 1995); \"Białoruś: ziemia niczyja?\" (Obóz, nr 30); \"Świadomość narodowa mieszkańców Litwy i Białorusi\" (Przegląd Wschodni, t. IV, zesz. 3 (15)); \"Travaile de memoire 1914-1998. Une necessite dans un siecle de violence\" (Paris 1999, współautor); \"Parler des camps. Penser les genocides\" (Paris 1999, współautor).