„Mały kraj” jest książką o władzy. A właściwie o spustoszeniu, jakie może uczynić w psychice człowieka. Ale jest też i o samotności, odrzuceniu, przemijaniu. Przez karty „Małego kraju” przewija się również pytanie, czym jest ZŁO?\nBohaterami książki są ludzie starzy, uwikłani w dawny system. Lecz dla istoty poruszanych spraw nie ma to znaczenia. Wspomniani bohaterowie są pacjentami szpitala z jednej sali oddziału kardiologicznego, tj. Człowiek z laska, Pułkownik, Chudy, Judasz i Nowy. Ci staruszkowie prowadzą ze sobą dziwne rozmowy, które są echem ich przeszłości, pretekstem do ich prowadzenia są często aktualne wydarzenia krajowe, a raczej ich pobocza i strzępy. Książka składa się z epizodów i nie ma ciągłości fabularnej. Format tekstu jest często groteskowa, miejscami poetycka.\nZbigniew Barański, urodzony w 1954 r. w Skarżysku-Kamiennej, mieszka w Katowicach.\nUkończyłem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach; pracowałem jako policjant, obecnie jestem na emeryturze.\nW 2000 r., wspólnie z Jackiem Masłowskim, wydałem tomik „Wiersze” (Kaga-Druk, Katowice). W 2012 r. Wydawnictwo Nowy Świat opublikowało moje e-booki prozatorskie – „Pięć minut” i „Mały kraj”, a w roku następnym kolejny e-book „Ptak, którego nie było”.\nW 2016 r. Wydawnictwo „Inter-. Literatura-Krytyka-Kultura” Zakładu Antropologii Literatury i Edukacji Polonistycznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu wydało moją książkę prozatorską „Zaułek ślimaków”, która udostępniana jest na zasadzie open access. W piśmie „Inter-. Literatura-Kultura-Krytyka” publikowałem prozę i wiersze.