Nowe, zmienione wydanie.

Książka proponuje czytelnikowi klarowny model refleksji nad dziełem sztuki teatru, jest podsumowaniem dwudziestowiecznej wiedzy na ten temat, swoistą syntezą konsekwencji i osiągnięć współczesnego autonomizmu teatralnego.

Krzysztof Pleśniarowicz wyznacza antynomię mieszczącą się wyłącznie w ramach dzieła teatralnego: iluzja/deziluzja ? zamiast opozycji dziś już generalnie zdezaktualizowanej: pomiędzy dziełem literackim (dramatem) a aliterackim dziełem teatralnym (spektaklem). Oferuje czytelnikowi pozycję dojrzałą, przemyślaną, doskonale i prosto napisaną, a w naszej teatrologii ? nowatorską.”

Z recenzji profesor Dobrochny Ratajczakowej

„Autor przeprowadza czytelnika przez prawie wiek teatralnych eksperymentów, po których pozostały tylko cząstkowe świadectwa. Książka odznacza się doskonałym opanowaniem wyjątkowo trudnej problematyki, formułowanej na dobitkę w rozmaitych i niezgodnych stylach i ujęciach.”

Z recenzji profesora Jana Błońskiego

„Wyraźnie hołubiona przez Autora metateatralna modelowość okazała się znakomitym wędzidłem dla «bluszczowatej» zupełnie, porastającej wszystkie prace o teatrze refleksji ontologicznej, której nie ma końca. Rozmach intelektualny Pleśniarowicza, głęboka świadomość metody (ale i jej ograniczeń), imponujący zamysł syntetyczny całości, wprost nieprawdopodobny indeks lektur i zjawisk konstruujących owe «przestrzenie deziluzji» ? wszystko to wystawia Autorowi jak najlepsze świadectwo.”

Z recenzji profesora Jana Ciechowicza

Krzysztof Pleśniarowicz ? profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, założyciel i kierownik Katedry Kultury Współczesnej UJ, współtwórca Instytutu Kultury UJ. W latach 1994-2000 dyrektor Cricoteki – Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, w latach 2008-2016 prodziekan Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ.