Colleen Carroll Campbell opowiada historię swoich piętnastoletnich poszukiwań sensu życia i tożsamości, w świetle chrześcijańskiej wiary oraz współczesnego feminizmu. Poszukiwania owe rozpoczynają się w pokoju akademika w Milwaukee i prowadzą Autorkę przez łaźnie w Lourdes oraz ruiny byłego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau aż do Gabinetu Owalnego oraz Pałacu Papieskiego. W drodze Colleen towarzyszą istotne dla jej pokolenia dylematy: dezorientacja w obliczu seksualnego chaosu i powszechnych nieformalnych związków, niepokój wywołany głodem sukcesu zawodowego a zarazem pragnieniem miłości na całe życie i małżeństwa, niepewność w obliczu wyzwań wiążących się z małżeństwem i rodzicielstwem, chorobą ukochanego ojca, a wreszcie z bezpłodnością.

Nie zadowalają jej frazesy płynące ze strony świeckich feministek, ani też to, co słyszy od ich oponentek. Odnajduje za to łaskę i inspirację tam, gdzie ich nie oczekiwała: w przyjaźni duchowej z sześcioma świętymi kobietami: Teresą z Ávili, Teresą z Lisieux, s. Faustyną Kowalską, Edytą Stein, Matką Teresą z Kalkuty, wreszcie z Maryją. Ich życie i pisma przemawiają do Autorki bardzo głęboko, odpowiadając na jej pragnienia, prowadzą ją przez najtrudniejsze decyzje, wreszcie sprawiają, że Colleen Campbell niemal całkowicie rewiduje swoje dotychczasowe poglądy na to, co znaczy być kobietą wyzwoloną.