Obszarem zainteresowania prezentowanego w niniejszym opracowaniu jest ta część nauk o zarządzaniu, która dotyczy organizacji należących do sektora publicznego. W szczególności uwaga skoncentrowana jest na zdolności do nawiązywania współpracy między podmiotami oraz zasadach ją umacniających. Podręcznikowo rzecz biorąc rozważania dotyczą organizacji niezorientowanych na zysk lecz zdefiniowanych strukturą dochodów. W szczególności w polu widzenia znajdują się organizacje formalne, a szczegółowo projekty organizacji, których logiką jest współdziałanie między podmiotami z sektora publicznego i społecznego, posiadające zasoby nierynkowe, kontrolowane poza mechanizmami rynkowymi i finansowane ze strumienia środków publicznych. Autorka poszukuję warunków dla zaprojektowania organizacji, gdzie uczestnicy działają dobrowolnie mając na uwadze wartości społeczne i kierują się aspiracjami jako moralnością organizacyjną. Moralnością, wokół której jest sformułowane zamierzenie strategiczne i zbudowane poczucie kompetencji wraz z towarzyszącą mu tożsamością, jest współpraca w ramach partnerstwa publiczno-społecznego. Ożywianie tak pojmowanej organizacji, to aktywność realizowana w warunkach sprzeczności pomiędzy realiami i możliwościami, planami i wizjami, bieżącymi działaniami i powinnościami, realizacjami i aspiracjami.