Jaką książkę zabraliby Państwo na bezludną wyspę? Dżemme czyta encyklopedię. Poza tym opiekuje się cmentarzem, obserwuje bezkresny horyzont i rozmawia z fokami. Lecz Solea Minor nie jest całkiem odludna, zamieszkuje ją też ekscentryczny sklepikarz, jego żona, która jest bardziej kotem niż kobietą, i rzesza innych nietuzinkowych postaci, które łączą się w klany. Na wyspie, ostatnim skrawku Ziemi ocalałym po końcu historii wszystko toczy się według własnych prawideł. Dopiero wypełnione proroctwo, czyli przybycie błękitnookiego E\'Lama odmieni życie Dżemmego. Czy odnajdą wspólny język i dozorca cmentarza uwierzy w cuda? Liryczna, pełna groteski i humoru książka Evelin Márton to opowieść o samotności, przeznaczeniu, poszukiwaniu prawdy i zmaganiu z „obłąkańczymi pragnieniami”. Dystopijna rzeczywistość Solei Minor w równym stopniu może odzwierciedlać losy małych społeczności, co traktować o życiu w postpandemicznym świecie wystawionym na kolejne zagrożenia.\nO autorce

Evelin Marton (ur. 1980) - pisarka, dziennikarka, redaktorka związana z pismem literackim „Helikon”. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie im. Babeșa – Bolyaiego w Klużu Napoce, w młodości trenowała lekkoatletykę. Przez kilkanaście lat mieszkała w Bukareszcie, ale jak wyznaje: „Moją ojczyzną jest język, mogę go zabrać ze sobą wszędzie, dokądkolwiek się udam, ponieważ żyje on we mnie”. Debiutowała w 2008 r. zbiorem nowel Bonjour Leibowitz, później wydała zbiór opowiadań Macskaméz (Koci miód, 2011), powieści Papírszív (Serce z papieru, 2012) i Szalamandrák éjszakái (Noce salamander, 2015, przełożone na rumuński), a ostatnio Farkashab (Wilcza piana, 2022). Laureatka kilku nagród, m.in. Nagrody im. László Csikiego (2016), Nagrody za działalność na rzecz współczesnej węgierskiej kultury siedmiogrodzkiej (2017), Stypendium im. Zsigmonda Keménya (2019).