O wilku mówiono w izbie to pełna symboliki opowieść, w której wilk staje się nie tylko dzikim zwierzęciem, ale i tajemniczym świadkiem ludzkich lęków, nadziei oraz niezrealizowanych pragnień. W książce Ewy Wieżnawiec spotykają się świat ludzi i świat dzikiej natury, a każde spotkanie z wilkiem zmusza bohaterów do konfrontacji z własnymi uczuciami i niepokojami. To refleksyjna historia o tym, co nas łączy z otaczającym światem i jak wiele możemy się nauczyć od tych, których boimy się zrozumieć.

Wilk zbiera wszystkie barwy późnej jesieni: jeden włosek ma jak mokry piasek, drugi jak biały mech, trzeci jak glina, czwarty jak mokra olszyna, piąty jak torf, a wszystkie razem niby niepozorne, ale kiedy słońce zagra na wilczej sierści, wilk mieni się kolorami jak ósmy cud świata.

Fragment książki

Ewa Wieżnawiec (Sviatlana Kurs) białoruska pisarka, dziennikarka, redaktorka i badaczka. Jest pierwszą kobietą, która otrzymała białoruską Literacką Nagrodę im. Jerzego Giedroycia oraz Nagrodę Wolnego Słowa. Autorka dwóch książek:Drogą drobnego drania oraz O wilku mówiono w izbie,które zdobyły uznanie w kraju i za granicą. Jej twórczość była nominowana do szwedzkich i niemieckich nagród literackich, a teksty zostały przetłumaczone na języki takie jak angielski, czeski, litewski, łotewski, norweski, polski, szwedzki i ukraiński. Zawodowo związana z Muzeum Katyńskim.

Małgorzata Buchalik, ur. 1972, z Kazimierza nad Wisłą. Tłumaczka literatury pięknej. Przekłada z rosyjskiego, białoruskiego, ukraińskiego i hibernoangielskiego. Nagradzana, nominowana. Mieszka na bagnach zachodniego wybrzeża Irlandii i ma trzy mądre szczury: Wilhelma, Ottona i Ulricha.