Uczniowie klas IIb i IVb Szkoły Podstawowej nr 162 w Krakowie w przedziale wiekowym od 9 do 11 lat piszą bajki i opowiadania. Ich sposób myślenia i formułowania zdań a także widzenie świata jest zdumiewające. Ich szczerość i otwartość na świat, wolne od manipulacji i kombinatorstwa dorosłych, pozwalają zachwycić się pięknem przyrody, światem zwierząt, wrażliwością na cierpienie drugich, na przyjaźń, koleżeństwo, lojalność, wierność, odpowiedzialność, poczucie sprawiedliwości i mówienia prawdy, a nade wszystko Dobro, bo wszystkie bajki sprowadzają się do 'bycia dobrym', choć dotykają różnych spraw i mówią o nim z różnych stron i perspektyw; czasem docierają do DOBRA różnymi szlakami; ale to jest w nich piękne i najwartościowsze. Dzieci - wbrew pozorom - nie zakładają różowych okularów; szczerze i 'bez ogródek' mówią o prawdzie i kłamstwie, dobru i złu, pięknie i brzydocie, o tym i owym. 'Wspaniałość' tego o czym mówią i w jaki sposób mówią a także niezwykłość ich bajek leży w prostocie, obrazie, jasności wyrażanych słów i opinii, marzeniach i uroku bycia dzieckiem. Fenomenem ich opowiadań jest niezwykły ładunek dydaktyczny, z którego dorośli garściami winni czerpać, by lepiej zrozumieć świat dziecka, by lepiej rozumieć swoje dziecko. schovat popis