W jaki sposób ludzie mogą zorientować się w obowiązującym ich prawie? Jakie szanse na to mają osoby znajdujące się na terytorium obcego dla siebie państwa (np. turyści i migranci)? Czy teorie opisujące i analizujące przebieg kontaktu ludzi z różnych kultur, teorie komunikacji interkulturowej, są istotne dla analiz sytuacji ludności napływowej w zakresie zorientowania się przez nich w lokalnym prawie? Niniejsza publikacja udziela odpowiedzi na te pytania, proponując całościowe ujęcie procesów uzyskiwania orientacji w prawie przez jego adresatów. Jest pierwszą w polskiej literaturze próbą kompleksowego ujęcia kwestii orientowania się w lokalnym prawie przez cudzoziemców i zestawienia jej ze współczesnymi teoriami komunikacji interkulturowej. Praca może zainteresować nie tylko przedstawicieli nauk prawnych, ale także socjologów, komunikologów, antropologów i filozofów. Analizy przeprowadzone w recenzowanej książce wyraźnie wskazują, że teorie komunikacji interkulturowej w niewielkim stopniu, jeśli w ogóle, mogą okazać się istotne lub przydatne w rozważaniach nad komunikowaniem prawa. Tezę taką można odczytać jako twierdzenie, że mimo uznania prawa za zjawisko kulturowe można kwestionować przydatność sięgania poza mniej lub bardziej tradycyjną sferę nauk prawnych. To interesujące stanowisko, gdyż w polskim piśmiennictwie ostatniego ćwierćwiecza stale obecna była gotowość do korzystania z dorobku innych dziedzin i niekiedy bezkrytyczne zainteresowanie tzw. integracją zewnętrzną nauk prawnych. Michał Dudek wskazuje, że taki zapał może prowadzić do pozornych lub w gruncie rzeczy nieistotnych wyników. Z recenzji dra hab. Tomasza Staweckiego, prof. UW schovat popis