Monografia stanowi zarys historii kasacji sięgającej czasów napoleońskich oraz omawia jej znaczenie jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia pełniącego również ważną funkcję ustrojową. Publikacja jest poświęcona kasacji wnoszonej przez Prokuratora Generalnego w ujęciu teoretycznym oraz empirycznym. Zawiera, oprócz dogmatycznej analizy kasacji z perspektywy regulacji prawnej tej instytucji, także badania aspektów ustrojowych i statusu PG. Przedstawia również funkcjonowanie tego urzędu w kontekście korzystania z tej szczególnej skargi. Część empiryczna publikacji została oparta na badaniach aktowych ponad 780 postępowań, zainicjowanych przez PG z zakresu właściwości Wydziału III Izby Karnej Sądu Najwyższego z lat 20032014. Na potrzeby prowadzonych badań wykonano ponad 14 700 fotokopii kart z akt postępowań SN, z których wybrano i szczegółowo opisano najbardziej reprezentatywne oraz najciekawsze pod względem prawnym skargi kasacyjne. Publikacja zawiera również informacje statystyczne pochodzące zarówno z własnych analiz autora, jak i z systemów informatycznych wydziałów Izby Karnej Sądu Najwyższego, które opracowano w formie ponad stu tabel. Wykorzystując odpowiednie formuły obliczeniowe, sporządzono tabele kumulatywne oraz wykresy graficzne ilustrujące poszczególne z analizowanych zagadnień. W przeprowadzonych badaniach dominowała perspektywa finalna procesu rozpoznawania spraw kasacyjnych. Przyjęty mniej konwencjonalny punkt odniesienia jest interesujący i warty analizy.