Z perspektywy ćwierćwiecza odrodzenie samorządu terytorialnego można uznać za jeden z największych sukcesów polskich przemian. Na początku transformacji systemowej wprowadzono podstawy prawne dla działań ludzi, którzy wypełnili treścią ramy stworzone dla instytucjonalizacji tej dziedziny życia społecznego. Zrozumienie zjawisk i procesów zachodzących współcześnie w polskim samorządzie oraz ich ocena mogą
zyskać dodatkowe podstawy dzięki refleksji nad wcześniejszym funkcjonowaniem instytucji samorządowych. [] O wyborze Rzeszowa jako obiektu badań zadecydowały z jednej strony jego typowość, z drugiej specyfika. W okres transformacji ustrojowej Rzeszów wkroczył jako typowe miasto socjalistyczne, obciążone licznymi charakterystycznymi
dla takiego modelu wadami. Jednocześnie to właśnie systemowi PRL zawdzięczał swój rozwój i awans (biorąc pod uwagę wcześniejszy niski status, jego karierę, będącą efektem socjalistycznej urbanizacji, można uznać za wyjątkowo spektakularną).
Rzeszów jest jednym z ośrodków miejskich Polski Wschodniej i w związku z tym boryka się z problemami charakterystycznymi dla tego obszaru, takimi jak przede wszystkim wielowymiarowa peryferyjność, niższy poziom rozwoju ekonomicznego, bariery atrakcyjności inwestycyjnej. Pełni funkcje polityczne, ekonomiczne, kulturalne i edukacyjne istotne dla mieszkańców południowo-wschodniego regionu Polski, a związki z zapleczem regionalnym w dużym stopniu wpłynęły na specyficzne cechy jego miejskości. (Fragment Wstępu)
schovat popis