Książka dotyczy zakodowanych w elektronicznych kontekstach lektur matryc ideologicznych, czyli sposobów wartościowania i map znaczeń, wpisanych w wywiedzione z literackich pierwowzorów teksty wtórnych nadawców, które są upowszechniane w ramach przemysłu kulturowego i show-biznesu. Nierzadko zastępują lekturę, maskując system produkcji i dystrybucji materialnych dóbr w celu jego podtrzymania. Przy niedostatku edukacji medialnej sterują rozwojem jednostek i społeczeństwa. Autorka uważa, że australijskie wzorce budowania i scalania państwa, narodu i społeczeństwa przy pomocy kształcenia kulturowo-językowego i kulturowo-literackiego mogą stać się inspiracją w postkomunistycznym społeczeństwie, w którym zniszczono zaufanie do państwowych instytucji i narodowej tradycji, a społeczne więzi są osłabione. Doświadczenia australijskie okazują się godne zauważenia ze względu na socjotechniczna politykę edukacyjną, która pozwoliła na eliminowanie pozostałości kolonialnego myślenia. Władze przywiązują ogromną wagę do nauczania języka angielskiego, ponieważ jednoczy młode i wielokulturowe społeczeństwo. Rozwiązania dydaktyczne nastawione są na ramowanie, framowanie i wytwarzanie służących jednostkom i społeczeństwu kognitywnych amalgamatów. Australijska polityka edukacyjna ma przy tym wiele wspólnego z polską, wdrażaną w czasach Komisji Edukacji Narodowej i XX-leciu międzywojennym w przekonaniu, że edukacja spełnia kluczowe zadania społeczne i państwowotwórcze. Australijski model nauczania języka ojczystego może więc dziś w wielu aspektach inspirować edukacyjną praktykę w zakresie dydaktyki języka polskiego, powiązaną z odnoszeniem się do fundamentalnych treści zbiorowego doświadczenia. schovat popis