Metafora, wprowadzona do tytułu książki, a zaczerpnięta z Balladyny („pryzma”), łączy wszystkie teksty, które kierują światło na twórczość Słowackiego oraz na różnorodne formy obecności jego spuścizny. Artykuły zawarte w części pierwszej dotyczą: improwizacji poety (I. Puchalska); problemów edytorskich oraz interpretacyjnych związanych z wierszami brulionowymi i Córką Cerery (Z. Przychodniak, J. Brzozowski); współistnienia w Beniowskim dwóch wykluczających się koncepcji poezji (M. Siwiec). Kolejne dwie części książki przynoszą teksty poświęcone audio-wizualnej obecności Słowackiego. Zagadnienia muzycznej transpozycji dzieł poety zostały omówione w kilku ujęciach: to rozważania nad „muzycznością” poematu W Szwajcarii (A. Seweryn), studia na temat adaptacji dramatyczno-muzycznych dzieł poety (A Borkowska-Rychlewska, A Wypych-Gawrońska), a także propozycja podpowiadająca „czytanie” Anhellego jako kompozycji jazzowej (M. Strzyżewski). Osobne studia poświecono teatralnym i telewizyjnym inscenizacjom dramatów Słowackiego w XIX i XX wieku (A. Przybyszewska, E. Kalemba-Kasprzak, J. Kubiak, D. Latour), przedstawiono również i omówiono częściowo zachowaną rosyjską adaptację Mazepy z 1914 r. (M. Hendrykowska). Zamknięcie tomu stanowią prace poświadczające różne formy kultu poety – dotyczącą one publikacji Hoesicka (M. Dziadek), apoteoz wystawianych podczas uroczystości rocznicowych (M. Piotrowska) oraz mowy J. Piłsudskiego wygłoszonej podczas przeniesienia prochów Słowackiego na Wawel (M. Junkiert). schovat popis