\"Nad Niemnem\" to ponadczasowe arcydzieło literatury polskiej, które łączy
w sobie piękno realistycznego opisu z głęboką refleksją społeczną i narodową. Eliza Orzeszkowa, jedna z najważniejszych przedstawicielek epoki pozytywizmu, snuje swoją opowieść z niezwykłą wrażliwością. Powieść - choć napisana w drugiej połowie XIX wieku - zachowuje świeżość i moc oddziaływania dzięki uniwersalnym tematom: miłości, pamięci, pracy, tożsamości i nadziei na odrodzenie. Na tle malowniczych pejzaży nadniemeńskich śledzimy losy Justyny Orzelskiej - młodej kobiety poszukującej sensu i godności - oraz Jana Bohatyrowicza, przedstawiciela szlachty zaściankowej, żyjącego zgodnie z ideałami uczciwości i patriotyzmu. Ich relacja staje się osią fabularną książki, ale także metaforą pojednania między klasami, pokoleniami i światopoglądami. To spotkanie dwóch światów - ziemiaństwa i ludu - nie jest tylko historią uczucia, lecz również projektem wspólnej przyszłości, która może powstać jedynie na fundamencie wzajemnego szacunku i pracy.Groby powstańców w lesie nad Niemnem stają się miejscem pamięci, ale i sumienia - przypominają o tych, którzy oddali życie za wolność, a których ofiara wciąż czeka na duchowe wypełnienie przez kolejne pokolenia. Atutem powieści są opisy przyrody. Rzeka Niemen, pola, lasy, żniwa, świt i zmierzch - wszystko to tętni życiem, współgra z emocjami bohaterów i buduje głęboko symboliczny wymiar utworu. Język powieści - plastyczny, sugestywny, rytmiczny - tworzy unikatową atmosferę, w której czytelnik zanurza się jak w nurt rzeki, dając się nieść pięknu i mądrości tekstu.
\"Nad Niemnem\" to książka o odradzaniu się - zarówno w sensie indywidualnym, jak i narodowym. To opowieść o tym, że pamięć o przeszłości, gdy staje się źródłem mądrej i wspólnotowej pracy, może uzdrowić podzielone serca i przywrócić nadzieję na przyszłość. To powieść o harmonii - między człowiekiem a naturą, między miłością a odpowiedzialnością, między przeszłością a nowym porządkiem świata.
O autorce: Eliza Orzeszkowa (1841-1910) - wybitna polska pisarka, publicystka i działaczka społeczna, należąca do najważniejszych postaci literatury pozytywistycznej. Urodzona na Kresach Wschodnich, całe życie poświęciła ideom postępu, edukacji i sprawiedliwości społecznej. W swojej twórczości podejmowała tematykę emancypacji kobiet, nierówności klasowych, znaczenia pracy u podstaw i pracy organicznej. Dwa razy nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Była wrażliwa na losy ludzi prostych, szlachty zagrodowej, Żydów i kobiet, których doświadczenia opisywała z empatią i zaangażowaniem. Tworzyła
z myślą o przyszłości - o Polsce sprawiedliwej, nowoczesnej i wolnej. Jej dorobek obejmuje m.in. powieści \"Meir Ezofowicz\", \"Cham\", \"Dziurdziowie\", \"Marta\" i oczywiście najsłynniejsze dzieło - \"Nad Niemnem\". Pozostawiła po sobie nie tylko literaturę, lecz także moralny testament epoki: przekonanie, że jedynie praca, solidarność i szacunek mogą odbudować naród.