Celem niniejszej monografii jest próba odpowiedzi na następujące pytania: 1) jakie miejsce w komunikacji językowej zajmują interiekcje; 2) w jakim stopniu można mówić o nich jako o pełnoprawnych jednostkach leksykalnych, które mają znaczenie semantyczne i szerokie możliwości pragmatyczne; 3) na ile kontekst językowy i pozajęzykowy pozwala na interpretację intencji i znaczeń wypowiedzi. Odpowiedzi na te pytania udzieli analiza materiału badawczego w ujęciu pragmalingwistycznym. Warunkiem opisu będzie również interpretacja leksykalno-semantycznych wykładników interiekcji. Takie całościowe leksykalno-semantyczne i pragmatyczne ujęcie pozwoli, jak sądzę, ukazać wielobarwność interiekcji i ich wieloznaczność. Innymi słowy oddać zarówno specyfikę interiekcji, jej semantycznych i pragmatycznych uwarunkowań, jak i roli w komunikacji językowej. Przyjęcie takiego sposobu analizy danego materiału wydaje się nowatorskie i otwiera swym zasięgiem metodologicznym i tematycznym drogę do dalszych opisów w tym zakresie. Ponadto wśród prac porównawczych dotyczących interiekcji brakuje monografii uwzględniającej w aspekcie konfrontacji językowej trzy języki: polski, rosyjski i niemiecki. Niniejsza praca wypełnia tę lukę, a ponadto ujmuje zagadnienie interiekcji z dwóch punktów widzenia: leksykalno-semantycznego i pragmatycznego. Natomiast materiał trzech języków, dwóch słowiańskich i germańskiego, umożliwia wykazanie podobieństw występowania i funkcjonowania interiekcji oraz różnorodności wyrażanych przez nie znaczeń.