Publikacja jest pokłosiem wystawy pod tym samym tytułem, oraz konferencji pod tytułem Jak myśli ciało? Cielesno-ruchowe praktyki doby modenizmu". Autorzy tekstów zawartych w tomie stawiają pytania o cielesne i ruchowe doświadczenie nowoczesności w kontekście praktyk artystycznych i społecznych. Publikacja jest pokłosiem wystawy pod tym samym tytułem, która odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi na przełomie 2016 i 2017 roku oraz konferencji pod tytułem Jak myśli ciało? Cielesno-ruchowe praktyki doby modernizmu (3-4 grudnia 2016), współorganizowanej przez prof. Małgorzatę Leyko z Instytutu Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego. Publikację otwiera esej wizualny dokumentujący wystawę (której scenografię opracowała Karolina Fandrejewska) i performanse, które odbyły się w jej ramach, a także przewodnik opisujący artystyczne (czy szerzej: kulturowe), społeczne i polityczne wątki, których dotykała wystawa. Kolejne teksty tomu ukazują globalną (prof. Susan Manning) i lokalną (Hanna Raszewska) trajektorię rozwoju tańca modern, zagadnienia percepcji i recepcji tańca w kontekście praktyk scenicznych Republiki Weimarskiej (dr Kate Elswit), kinestetyczny wymiar relacji nauk przyrodniczych i technologii w początkach XX wieku (prof. Inge Baxmann), cielesne aspekty myślenia, wyznaczające nowe ścieżki rozważań o historii kobiet (prof. Felicia McCarren), społeczne funkcje rytmu w tanecznych praktykach i teoriach modernizmu (dr hab. Wojciech Klimczyk), taniec jako pracę w kontekście politycznym i filozoficznym (prof. Mark Franko), relacje praktyk tańca modern i wczesnych faz ruchów feministycznych (Julia Hoczyk). Tom zamykają teksty dopełniające kluczowe wątki wystawy: tłumaczenie artykułu prof. Nell Andrew, która na przykładzie twórczości Akarovej (belgijskiej tancerki i choreografki) opisuje relacje sztuk wizualnych, tańca, teatru, architektury i muzyki, a także tekst Małgorzaty Jędrzejczyk o relacjach przestrzeni i ruchu ciała w twórczości rzeźbiarskiej i teoretycznej Katarzyny Kobro. Wystawa, konferencja, a także niniejsza książka stawiają pytania o cielesne i ruchowe doświadczenie nowoczesności w kontekście praktyk artystycznych i społecznych. Oddając książkę w Państwa ręce, mam nadzieję na ożywienie dyskusji na temat kinestetycznych uwarunkowań modernistycznego projektu, a także wpisanie praktyk tanecznych i choreograficznych w szerszy horyzont rozważań na temat sztuki nowoczesnej.