Czytelnik otrzymuje pracę, będącą szczegółowo potraktowanym i bogato zilustrowanym monograficznym katalogiem, w którym zebrano dane dotyczące możliwie wszystkich wczesnośredniowiecznych zespołów grobowych z ziem polskich zawierających elementy uzbrojenia. Uwzględniono ponadto militaria znalezione na terenie cmentarzysk, przypuszczalnie pochodzące ze zniszczonych pochówków. Stanowi ona tym samym uzupełnienie luki w polskim piśmiennictwie archeologicznym, gdyż jak dotąd nie podjęto próby zebrania podobnej tematycznie bazy źródłowej w tak szerokim zakresie.

W zestawieniu znalazły się wszystkie rodzaje indywidualnej broni i oporządzenia jeździeckiego oraz rzędu końskiego, stosowane we wczesnym średniowieczu do rażenia przeciwnika i ochrony przed ciosami, a także ułatwiające prowadzenie walki i poprawiające jej efektywność. Chodzi zarówno o przedmioty miejscowej produkcji, jak i ewidentnie obcego pochodzenia. Włączono również znaleziska o charakterze militarnym, których znaczenie było symboliczno-magiczne i ceremonialne.

Zgromadzone w niniejszym tomie informacje zostały usystematyzowane w taki sposób, aby mogły służyć jako materiał źródłowy pomocny w studiach nad zjawiskiem chowania zmarłych z różnymi kategoriami uzbrojenia na nekropoliach doby wczesnopiastowskiej (i innych możliwościach dostawania się militariów do grobów), jak również okazać swą przydatność w badaniach bronioznawczych tego okresu.

Tomasz Kurasiński (ur. 1970) – doktor nauk humanistycznych w zakresie archeologii, adiunkt w Ośrodku Badań nad Dawnymi Technologiami Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach i monografiach zbiorowych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych oraz współautor dwóch monografii: Wczesnośredniowieczne cmentarzysko szkieletowe w Lubieniu, pow. piotrkowski (2012) i Cmentarzysko w Radomiu, stanowisko 4 (2016). Jego badawcze zainteresowania koncentrują się przede na wczesnośredniowiecznej obrzędowości pogrzebowej Słowiańszczyzny oraz wojskowości tego okresu, zwłaszcza w aspekcie symbolicznym i społeczno-kulturowym. Ponadto zajmuje się kulturą materialną i jej wykorzystaniem w rozpoznawaniu dawnych wierzeń i zachowań religijnych.