Mein Kampf Adolfa Hitlera to jedna z najbardziej złowrogich książek w dziejach ludzkości. Przygotowała grunt pod drugą wojnę światową – najbardziej krwawą z wojen ‒ i masowe zbrodnie Trzeciej Rzeszy. Po upadku reżimu hitlerowskiego Mein Kampf w wielu krajach została zakazana. Nowa edycja niemiecka ukazała się dopiero w 2016 roku. Polskie wydanie tej książki jest zatem drugą edycją naukową na świecie.

Książka składa się z dwóch części i została opublikowana w latach 1925‒1927 zawierała ideologiczne „wyznanie wiary” wodza niemieckich narodowych socjalistów. W Trzeciej Rzeszy stała się biblią reżimu Hitlera ‒ wręczano ją m.in. nowożeńcom. Do końca wojny w Niemczech sprzedano co najmniej 12 400 000 egzemplarzy!

W pierwszej części Mein Kampf Hitler zamieścił propagandową wersję swej biografii. W drugiej zaś zawarł podstawy ideologii ruchu narodowosocjalistycznego. Powołując się na rasistowskie teorie, dowodził, że Niemcy reprezentują najwyższą rasę aryjską i muszą walczyć z „gorszymi” rasami. Nienawidził Żydów, których oskarżał o wszelkie zbrodnie, pogardzał też Słowianami. Obiecywał rodakom zmazanie klęski wojennej z 1918 roku, zjednoczenie narodu, budowę Wielkich Niemiec oraz uzyskanie „przestrzeni życiowej na wschodzie”. Choć te zapowiedzi uważano za bufonadę szaleńca, stały się tragiczną rzeczywistością w latach trzydziestych i czterdziestych.

Redaktor naukowy oraz tłumaczenie: Eugeniusz Cezary Król

Prof. dr hab. Eugeniusz Cezary Król – historyk, politolog, tłumacz niemieckiej literatury historycznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych. W latach 1999–2000 jako profesor gościnny wykładał na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji (RFN). W latach 2002–2006 był dyrektorem Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Berlinie. W latach 2012–2016 sprawował funkcję dyrektora Instytutu Studiów Politycznych PAN. Był także wykładowcą w Collegium Civitas i na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Za książkę Propaganda i indoktrynacja narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945 otrzymał Nagrodę Klio (1999) i Nagrodę im. Jana Długosza (2000); natomiast za publikację Polska i Polacy w propagandzie narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945 ‒ Nagrodę Klio (2006) i Nagrodę im. Joachima Lelewela (2008). Jest także tłumaczem i edytorem polskiego wyboru Dzienników Josepha Goebbelsa (tomy 1–3, wyd. 2013–2014).