Niniejsza edycja zawiera trzy unikatowe juwenilia Zimorowica: Żywot Kozaków lisowskich (1620), Testament Luterski żartownie napisany (1623) oraz Pamiątkę wojny tureckiej w roku 1621 (1623). Pierwsze dwa to nieduże zbiory łączące elementy satyry z poetyką parodii sowiźrzalskich. Żywot w żartobliwy sposób ukazuje dalekie od żołnierskiej karności obyczaje tyleż słynnych, ile osławionych lisowczyków, honorując jednak ich brawurowe męstwo i dokonania. Testament to niewybredna, acz sprawnie napisana satyra wymierzona przeciwko protestantom, skupiona przede wszystkim na osobie Marcina Lutra. Z kolei Pamiątka jest poematem opiewającym sukces militarny armii Jana Karola Chodkiewicza w bitwie z siłami osmańskimi pod Chocimiem. Młodzieńcze utwory lwowskiego poety stanowią przykład typowej dla początków XVII w. wierszowanej publicystyki, na której tle wyróżniają się jednak poziomem i pomysłowością. Józef Bartłomiej (15971677) przyszedł na świat w rodzinie podlwowskiego majstra murarskiego Stanisława Ozimka. Kształcił się w szkole katedralnej we Lwowie, a następnie u jezuitów w Krakowie. Swoje życie związał z rodzinnym grodem. W 1624 r. został zaprzysiężony na obrońcę sądowego, uzyskując status obywatela miejskiego oraz prawo do piastowania urzędów (zmienił wtedy nazwisko na brzmiące bardziej z mieszczańska Zimorowic). Dzięki koligacjom i pracowitości awansował na stanowisko pisarza (1640), ławnika (1646), a następnie dożywotniego rajcy (1648), kilkakrotnie powierzano mu też urząd burmistrza Lwowa. Dziś pamiętany jest głównie jako autor Sielanek nowych ruskich (1663) oraz spisanej po łacinie kroniki miasta Leopolis triplex (wydanej dopiero w XIX w.). Pisywał także łacińskie i polskie utwory religijne, dzieła historyczne, wygłaszał mowy okolicznościowe podczas uroczystości miejskich. Opublikował (1654) ułożone przez przedwcześnie zmarłego brata Szymona Roksolanki, to jest Ruskie panny (ok. 1629).