Stockinger miał ze sobą siekierę, więc bez problemu wyrąbał na środku stawu przerębel, w którym wylądowały beczki. Chlupot zatapianego złota, które poszło na samo dno, jeszcze długo szumiał w uszach Renna.Edwin miał tego wieczoru nadzieję, że wreszcie jego serce upolowało to, czego tak bardzo pragnął. Wbrew wszystkim przeciwnościom, wbrew wojnie, wbrew niemal pewnemu sprzeciwowi jego rodziny, wbrew nazistom. Postanowił walczyć o swoją miłość.– To jakieś brednie... – Nie zdążył nawet dokończyć zdania, gdy potężny cios w twarz zwalił go z krzesła. Uderzył głową o podłogę wyłożoną kafelkami. „Pewnie po to, aby można było łatwiej zetrzeć z niej krew przesłuchiwanych”, przeszło mu przez myśl.fragmenty powieściChociaż \"Renn. Breslau – miasto złota i miłości\" to powieść, czyta się ją jak fabularyzowany dokument. Powstała na podstawie badań wielu gazet, fotografii i książek. Perypetie Hauptmanna są podróżą w czasie po mieście, które już nie istnieje. Wielka miłość Edwina do Ursuli odgrywa tu istotną rolę. Młoda kobieta pochodzi z polsko-niemieckiej rodziny i czuje się Polką. Ta „polskość” nie pozwala jej obdarzyć uczuciem niemieckiego oficera, który, odtrącony, rzuca się w ramiona bogatej baronowej. Renn uczestniczy w ukrywaniu złota, dzieł sztuki oraz tajnych dokumentów. Wraz z nim poznajemy wiele tajemniczych miejsc, m.in.: w Jelczu, Miliczu, Żmigrodzie, Oławie, Trzebnicy, Bardzie Śląskim, Kudowie-Zdroju oraz w zamku Książ. Historia relacji międzyludzkich przedstawiona w książce jest uniwersalna i mogłaby się wydarzyć wszędzie. Nie tylko w Breslau i w tamtej epoce. To, co przydarzyło się Edwinowi Rennowi, może przytrafić się każdemu, także tu i teraz.Krzysztof Tokarz – doktor nauk humanistycznych, ekspert w zakresie stosunków polsko-niemieckich. Napisał ponad 200 artykułów – w tym na temat Festung Breslau – zamieszczonych zarówno w prasie drukowanej, jak i na portalach internetowych.