W obliczu narastających zranień, kiedy wiele osób nie wie, jak je uleczyć, bądź sądzi, że uleczenie ich jest niemożliwe, papież Franciszek apeluje o „rewolucję czułości”, która jest drogą do odnowienia humanizmu chrześcijańskiego. Wymaga zwłaszcza od chrześcijan, aby byli jej twórcami. Pomoże ona przemienić znieczulone serca w serca otwarte i pełne miłości. Jedynie dzięki „patrzeniu sercem” można sprzeciwić się zglobalizowanej obojętności i prowizoryczności. W związku z tym papież proponuje życie oparte na zażyłej relacji z Maryją. Obecne czasy są Jej czasami. Warto wstąpić do Jej szkoły, gdyż uczy Ona alfabetu chrześcijańskiego humanizmu.

Zagadnienie to należy do wiodących tematów nauczania Franciszka. Chodzi mu nie tyle o doktrynę, ile raczej o postawę życiową. Przyjmuje, że Maryja najlepiej obrazuje chrześcijańskie człowieczeństwo w praktyce codziennego życia. Potrzeba Jej geniuszu i stylu kobiecego, aby teologiczna refleksja nie była abstrakcyjna i teoretyczna, ale delikatna, opisowa, życiowa.

Nikt dotychczas nie podjął się opracowania Franciszkowego projektu służebnego udziału Maryi w dziele humanizmu chrześcijańskiego. Tymczasem jest to idea mająca kluczowe znaczenie dla jego mariologii. Niniejsza monografia stara się, przynajmniej częściowo, wypełnić istniejącą lukę. Nie ogarnia całości tematu i nie wyczerpuje go. Jest jednak cennym przyczynkiem, który pozwala zrozumieć oryginalność mariologii papieża Bergoglio.