Do głównych zalet zatrudniania prywatnych firm ochrony zaliczono: możliwość zwiększania liczebności sił zbrojnych skierowanych na misje, a przede wszystkim w przypadku, gdy państwa członkowskie UE Lub NATO nie mają odpowiednich zasobów lokalnych lub są nadmiernie obciążone wieloma interwencjami w różnych regionach świata; możliwość zwiększenia efektywności pod względem kosztów i skuteczności poprzez zatrudnienie specjalnie wyszkolonego personelu pochodzącego z miejscowych zasobów ludzkich; zmniejszenie udziału wojskowego w operacjach wielonarodowych; generowanie korzyści skali i lepszą koordynacje poprzez scentralizowany kontrakt dla wojskowych i cywilnych służb pomocniczych oraz zapewnienie możliwości zatrudnienia osobom pochodzących z kraju-gospodarza. Jednak są również znaczące wady, szczególnie w przypadku niewystarczającej przejrzystości, odpowiedzialności i kontroli prywatnych agencji ochrony, co miało miejsce w przedmiotowych misjach. Główne obawy obejmują kwestie: niedostatecznego nadzoru publicznego nad ich działalnością; marnotrawstwa zasobów i korupcji z powodu słabego zarządzania kontraktami; braku koordynacji i monitorowania tych agencji na teatrze działań; negatywnych konsekwencji dla rozbrojenia i reintegracji byłych uczestników walk, którzy są w stanie odkrywać się na nowo jako kontrahenci bezpieczeństwa; publicznego postrzegania braku bezpieczeństwa i strachu przed pracownikami ochrony, którzy działali bezkarnie z powodu słabych przepisów lokalnych i międzynarodowych, sankcjonujących wykorzystanie firm ochroniarskich w tego typu działaniach; oraz z powyższych powodów, podważania wiarygodności i zaufania agencji rządowych i ich zdolność do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.